همیشه در خط مقدم ایستاده، بی‌آنکه دیده شود. بار سنگین ارتباطات، پردازش اطلاعات و شفاف‌سازی، پاسخ‌گویی و اعتمادسازی را بر دوش کشیده، اما هرگز به اندازه زحماتش اعتبار نیافته است. در بسیاری از دستگاه‌ها هنوز جدی گرفته نمی‌شود؛ نیروهای متخصص‌اش جایگاهی درخور ندارند و در تصمیم‌گیری‌ها کمتر مورد مشورت قرار می‌گیرند. در بحران‌ها در خط مقدم است، اما آخرین کسی است که قدر می‌بیند. یک نیروی ۲۴ ساعته که حتی فرصت داشتن شغل دوم را نیز ندارد. بیش از آن‌که خود را مطالبه کند، صبورانه سکوت کرده است.

در این روز خاص، 27 اردیبهشت، روز ارتباطات و روابط عمومی، به‌جای آن‌که به رسم معمول از "روابط‌عمومی" تجلیل کنیم، می‌خواهیم آن را متهم کنیم؛ در بسیاری از دستگاه‌ها معمولاً وقتی به یادش می‌افتیم که باید یک "عکس"، یک "تیتر" یک "پوستر" یا یک تیزر آبروداری کند. اما روابط عمومی فقط این نیست! پلی میان مردم و سیاست‌ها و اهداف سازمانی و آینده است.

روابط‌عمومی؛ یک حرفه و دانشی پویا و چندرشته‌ای است که علم و هنر را در هم می‌آمیزد. ترکیبی از علوم ارتباطات، رسانه، روزنامه‌نگاری، روانشناسی، جامعه‌شناسی، مخاطب‌شناسی، تاریخ و جغرافیا، فناوری، تحلیل و پردازش اطلاعات، تحلیل پیام، بازاریابی، تبلیغات، برندینگ سازمانی و افکارسنجی است. فراتر از یک بخش اداری، یک تخصص حساس و پیچیده است. جریانی که سازمان را زنده نگه می‌دارد، صدا و تصویرش را می‌سازد و راوی روایتش می‌شود و از همین جهت است که همواره در زمره مشاغل سخت و پراسترس دنیا قرار داشته است.

یک متخصص روابط عمومی، نه فقط پیام‌ها را انتقال می‌دهد، بلکه آنها را شکل می‌دهد، تاثیرگذاری آنها را می‌سنجد و مسیر تعاملات را هدایت می‌کند. در این حرفه، هر واژه، هر تصویر و هر پیام، نقشی تعیین‌کننده در اعتمادسازی، نفوذ و موفقیت سازمانی دارد. سازمان بدون روابط‌عمومی، صدا ندارد، نبض ندارد، روایت ندارد و سازمان بی‌روایت، در جهان امروز، محکوم به فراموشی است.

اما با همه این‌ها، هنوز مظلوم است! در بودجه دیده نمی‌شود، در ساختار دیده نمی‌شود. متخصصان روابط‌عمومی اغلب در حاشیه‌اند، به جای آن‌که در متن باشند. روابط‌عمومی اگر در جایگاه واقعی‌اش باشد، نه فقط سازمان، بلکه اعتماد عمومی به خدمت، حکمرانی و آینده را افزایش می‌دهد و این کار کم‌ارزشی نیست و نه تنها یک ضرورت سازمانی، بلکه یک ضرورت ملی و نیازی حیاتی برای کشور است.

از مسئولان، به‌ویژه ریاست محترم جمهوری، خاضعانه درخواست داریم، امسال در روز ارتباطات و روابط عمومی، همۀ دست‌اندرکاران روابط عمومی در کشور را مورد لطف خود قرار دهند و با صدور دستوری ویژه به سازمان اداری و استخدامی، ساختار روابط‌عمومی در دستگاه‌های اجرایی تقویت و ارتقا یابد. و با صدور دستوری به سازمان برنامه و بودجه، اعتبار لازم برای پرداخت سختی کار و تجهیز روابط‌عمومی‌ها در سراسر کشور تأمین و تخصیص یابد. حتی اگر یکی از این گام‌های اساسی برداشته شود و روابط عمومی را در جایگاه درست و شایسته‌اش بنشانیم، تاریخ برای همیشه قدردان خواهد بود.

بیایید امسال، به‌جای پیام‌های تبریک، روابط‌عمومی‌ها را به‌عنوان صدای زنده هر سازمانی، باور کنیم، تقویت کنیم، ارتقا دهیم و ببینیم. دست‌اندرکاران روابط‌عمومی حتی وقتی به خانه می‌رسند، دوباره پشت میز روابط‌عمومی می‌نشینند؛ تا فارغ از فشارهای محیط کار، همچنان از سازمان متبوعشان دفاع کنند، و چه دیده شوند و چه نادیده، با تعهد، دغدغه و مسئولیت‌، همواره چراغ صدای سازمان را روشن نگاه داشته‌اند.

خداقوت روابط‌عمومی.

علیرضا رحیمی

کارشناس ارشد علوم ارتباطات و

رئیس روابط عمومی سازمان امور عشایر ایران