امروز سالگرد تولد بسیج، روز جشن جاودانگی میعاد پاکان و عاشقان است. جاودانگی دلیرانی که از معبر و خط مادی و نفس خود گذشته و با سلاح ایمان و ایثار، تشنه و گرسنه با دست‌های بسته و حتی در اسارت دشمن، به آب حیات و زندگی ابدی رضوان الهی رسیدند.

پنجم آذر روزی است که بسیج به عنوان عزیزترین نشان مقاومت مردمی یک ملت مظلوم که مورد هجوم دشمنان و سردمداران جور و ستم قرار گرفته، متولد شد. بسیجیانی که از جان پاک محرومان و مستضعفان و نه مرفهان بی‌درد برآمده‌اند.

بسیج روزی متولد شد که همه به حضورش نیازمند بودیم؛ انگار جای خالی او شدیداً احساس می‌شد. آن زمان روح بلند و بینش وسیع امام خمینی (ره) گلواژه بسیج مستضعفان را برای ماندگاری انسان‌های خودباخته و سربدار این سرزمین برگزید تا برای همیشه نام و نشان آنها بر تارک تاریخ این ملت و قلب ایران ثبت شده باشد.

با فرا رسیدن پنجم آذر هر سال، نام بسیج چونان ترنم خنکی می‌شود که طمأنینه قلب مردم را همراه خود دارد؛ جوانانی از مردم برای خدمت و کمک به مردم. این نام مقدس در وجود خود انبوهی از نشانه‌های ایمان، ایثار، عزم، اراده، مقاومت تا پای جان، صبر، شجاعت، وطن‌دوستی، نوع‌دوستی و از خودگذشتگی هم دارد که در دنیای معاصر زیباترین منظومه از حماسه را در خود زنده ساخته است.

حماسه‌هایی که در لحظات سخت و پرالتهاب ملت ایران که ناشی از حمله مستقیم دشمن و شقاوت و حمایت شقی‌ترین سردمداران شیطانی معاصر بود، خلق شد تا شانه‌های خسته و زخم خورده ملت ایران بر هودج بسیج آرام گیرد.

اگرچه اکنون پس از بیش از ۴۵ سال از شکل‌گیری بسیج مستضعفین، برخی به اشتباه به شکل‌گیری آن شبهه ایجاد می‌کنند، اما این افراد چون به سختی مرگ و زندگی گرفتار نشدند، غافلند و حتی به تصریح قرآن عظیم انسان ذاتا هرگاه بی‌نیاز می‌شود، طغیان می‌کند؛ اما آیا می‌توان برای جوانانی که در آن روزهای سخت و پراضطراب عاشقانه سلاح به دست گرفته و به سرحدات اشتغال شده میهن شتافتند و در مقابل دشمن تا دندان مسلح و صفیر گلوله و خمپاره سینه ستبر کردند، یا جوانانی که با آموزش‌های مختصر با لودر و بولدزر در سخت‌ترین شرایط شجاعانه در قامت سنگرساز بی‌سنگر ظاهر شدند و برای رزمندگان و نیروهای نظامی جان‌پناه ساختند، هیچ واژه‌ای جز بسیج مستضعفان برگزید؟ و برای عملشان که با چاشنی ایمان و صداقت پیوسته بود، جز واژه آسمانی ایثار، کلمه‌ای دیگر یافت؟ یا حرکت الهی و ماندگار چنان جوانانی که از دم مسیحایی امام خود جان می‌گرفتند و هنوز هم با رویشی دایمی ققنوس‌وار و سروقامتانه شکل می‌گیرند و در عرصه‌های مختلف امنیتی، دفاعی و حتی علمی و اجتماعی جان می‌بازند و نسلی نو  پدید می‌آورند و عشق را بر عقل ترجیح می‌دهند، معنایی اشتباه ترسیم کرد؟

این راه همچنان ادامه دارد؛ راهی که تاکنون هم ثابت شده بیشترین تعداد شهدا در جمهوری اسلامی بسیجی بودند. آیا برای جانبازی و فداکاری می‌توان احیاناً ارزشی مادی قائل شد؟ در حالی که عزیزترین سرمایه حیات - جان - در کف باشد؟ آیا برای چنان خروشی می‌توان مفهومی جز تعهد، شرافت و بزرگواری قرار داد؟

آری؛ بسیج مومنان روزی شکل گرفت که آن روز زخم هزار آوار بر تن زخمی زن، مرد، پیر، جوان، کودک و خردسال ملت ایران سنگینی می‌کرد. بسیج آن روز مثل همیشه حضورش، قوت قلبی برای نیروهای نظامی شد تا شرف و غیرت مردم را نگهبان باشند. آنها سوختند و شهید شدند تا من و تو در سایه آرامش و امنیت کشور زنده بمانیم. جوانانی که عشق خود را در سنگر دفاع از اسلام عزیز و کشور اسلامی دیدند تا خدشه‌ای به ماندگاری ملت وارد نیاید .

ملت البته، خادمان وفادار را از خائنان بی‌وفا بهتر می‌شناسد، به همین دلیل است که بسیج نیرویی سالم، ساده و بی‌آلایش از جنس مردم است و با مردم و همراه آنها در همه عرصه‌هایی که این ملت بزرگوار همراه با آرمان‌های یاران شهیدشان بخواهد تا پای جان خواهد ماند.

بسیج نیروی تمام نشدنی است، او می‌ماند تا نام ایران زنده بماند، این مهری است که بر قلب‌ها حک شده و خواهد شد.

مجید زندی

پایگاه اطلاع‌رسانی وزارت جهادکشاورزی