مردمان هرمزگان از دل سنگ و شوری، سبزی و صیفی بیرون می‌کشند! راز تردستی مردمان این دیار در تلاش عالمانه آنان نهفته است، اکسیر همت و دانش بر بستر خاک شور و زمین سنگلاخ، تخم طراوت می‌رویاند و این امید را در دلها روشن می‌کند که نه‌تنها، خاک حاصلخیز دشت‌ها و جلگه‌ها و آب شیرین کوهستان‌ها و دره‌های این خاک پرگهر، بلکه آب، سنگ و خاکِ سَتروَنِ بیابانی ایران زمین هم در سایه کوشش مردمانش، قابلیت زایش دارد و سفره ساکنانش را رنگین می‌کند.

در جست‌وجوی کیمیای تلاش به جنوب ایران، هرمزگان سفر کردیم و از نزدیک بر سر خوان گسترده کشاورزی این دیار که در هم‌دستی هوشمندانه و خلاق با اقلیم و خاکش، روزی کشاورز هرمزگانی و سفره ایرانی را تامین می‌کند، نشستیم.

هرمزگان از آسمان دیدنی است؛ تلاقی خور و هور و آنگاه دریا و زان پس اقیانوس؛ هرمزگان بر گلوی خلیج فارس چنبره زده و یکی از راهبردی‌ترین تنگه‌های جهان را در کرانه خود جای داده است.

اندکی بعد پایین می‌آیی و شهر تاریخی و باستانی بندرعباس بیشتر خودنمایی می‌کند، از بندر عباس به شرق، 70 کیلومتر طی مسیر می‌کنیم و به کهورستان می‌رسیم، کهورستان مقصد اصلی ماجرای این گزارش است.

در کهورستان خاک به آن معنا که در کشاورزی رایج است، دیده نمی‌شود و آب کهورستان حکایتی دیگر دارد؛ اینجا آب با درجه شوری 8 تا 12 هزار، فکر کشاورزی را از سر بیرون می‌کند، اما آنچه که به چشم می‌بینیم نا‌ هم‌ خوان است؛ ساقه‌های لطیف گوجه از لابه‌لای سنگلاخ خشن قد کشیده و ثمر داده است.

حسین اصغری مدیرکل دفتر امور سبزی و گیاهان جالیزی وزارت جهادکشاورزی می‌گوید: «در این منطقه 2 هزار هکتار از زمین به ظاهر لم یزرع با معجزه تلاش از آب شور، سبزی و صیفی عمل می‌آورد.»

وی در حالی که بر واگویه دیده‌هایش از کهورستان اصرار دارد، از سرزمینی می‌گوید که؛ «وارد سرزمینی شدم که خاک آن سنگلاخ بود و شوری آب در مواجهه با آفتاب سوزان، ردی از رسوب نمک بر جای می‌گذاشت، اما همت کشاورزان آن دیار از دل شوری و سنگ عملکرد 90 تن در هکتار را ارایه می‌داد.»

اصغری با دشوار خواندن کار کشاورزی در این شرایط گفت: «2 هزار هکتار از این اراضی زیر کشت گوجه، بادمجان، فلفل و حتی ملون رفته است و کشاورزان با بهره‌گیری از دانش نوین کشت از جمله بذر هیبرید، نشاکاری و کود مناسب عملکرد خیره‌کننده 90 تن در هکتار را داشته‌اند.»

وی از راه‌حل این کشاورزان برای در امان ماندن آب از دستبرد آفتاب این گونه گفت: «آبیاری در این منطقه از نوع آبیاری موضعی است؛ پربازده‌ترین روش که آب را در پای بوته با کمترین اتلاف و تبخیر رها می‌کند.»

اصغری کاربرد این روش را در سیستان و بلوچستان و بوشهر هم مسبوق به سابقه می‌داند و بر کارایی آن با حداکثر راندمان به ویژه در مناطقی از این دست تاکید می‌کند و ادامه می‌دهد: «در این مناطق با تأسیسات آب شیرین‌کن بخش زیادی از شوری آب گرفته و شورابه آن با لوله به دریا منتقل می‌شود و آب متعادل شده به مصرف کشاورزی می‌رسد در کنار آن استفاده از بذر و کود مناسب و سیستم آبیاری Tape اندکی بر هزینه تمام شده تولید می‌افزاید.»

در این منطقه تا چشم کار می‌کند؛ بر روی سنگلاخ پوششی سبز رنگ کشیده شده است و تاسیسات گلخانه‌ای و کشت داربستی بر بستر تَف‌دیده قلوه سنگ‌ها، نمایشی مسالمت‌آمیز و همزیستی شگفت‌انگیزی در برابر چشم بیننده می‌گشاید.

به گفته اصغری؛

«این معجزه تلاش است»

گزارش: صالح صلحی 

پایگاه اطلاع‌رسانی وزارت جهادکشاورزی