محمدعلی ابراهیمی در گفت و گو با خبرنگار پایگاه اطلاع‌رسانی وزارت جهادکشاورزی افزود: جابجایی مرجعیت کنوانسیون تنوع زیستی از وزارت جهاد کشاورزی به سازمان حفاظت محیط زیست، بدون بررسی دقیق علمی می‌تواند منجر به ضعف در اجرای تعهدات بین‌المللی کشور و شکاف در مدیریت منسجم منابع طبیعی شود.

وی مدیریت بیش از ۸۵ درصد از عرصه‌های طبیعی کشور، برخورداری از زیرساخت‌ها، تخصص و شبکه گسترده لازم برای مدیریت علمی و عملی تنوع زیستی و پیشینه بیش از پنج سال مدیریت دبیرخانه کنوانسیون تنوع زیستی را از جمله دلایل حفظ مرجعیت این کنوانسیون در وزارت جهاد کشاورزی برشمرد.

این مسئول اظهار داشت: از سوی دیگر مرکز ملی مدیریت منابع ژنتیکی کشاورزی و منابع طبیعی، دبیرخانه شورای ملی مدیریت منابع ژنتیکی و نقطه تماس ملی پروتکل کارتاهنا و پروتکل ناگویا نیز در وزارت جهاد کشاورزی مستقر است و این ویژگی‌ها و موقعیت‌ها، وزارتخانه را به مرکزی معتبر در حفظ تنوع زیستی تبدیل کرده است.

ابراهیمی با بیان این که تنوع زیستی پایه و اساس زندگی و تولید غذا است و منابع ژنتیکی موجود در گیاهان و حیوانات وحشی، ابزارهای اصلی برای اصلاح نباتات و دام هستند، تصریح کرد: این منابع به مقاومت در برابر خشکی، آفات و بیماری‌ها نیز کمک می‌کنند و موجب افزایش بهره‌وری و پایداری تولید می‌شوند.

وی ادامه داد: کشاورزی بدون تنوع زیستی، محدود و آسیب‌پذیر است در حالی که حفظ تنوع گونه‌ها و زیست‌گاه‌ها به ما کمک می‌کند تا الگوهای کشت را متنوع  و از بحران‌های زراعی جلوگیری کنیم و در مقابل تغییرات اقلیمی مقاومت بیشتری داشته باشیم.

سرپرست پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران بر تنوع زیستی به عنوان یک سرمایه ملی و استراتژیک تاکید و تصریح کرد: حفظ تنوع زیستی به معنای حفظ آینده کشورمان است و از این‌رو، ادامه مرجعیت کنوانسیون در وزارت جهاد کشاورزی، برای تقویت برنامه‌های ملی حفاظت از تنوع زیستی و هماهنگی بین بخش‌ها ضروری است.

وی در عین حال گفت: آگاهی‌بخشی عمومی و مشارکت جامعه در حفظ تنوع زیستی نیز نقش بسزایی در موفقیت این اهداف خواهد داشت.

ابراهیمی افزود: بررسی‌های تطبیقی از وضعیت کشورهای دارای تنوع زیستی بالا، نشان می‌دهد که در بسیاری از این کشورها، مرجعیت کنوانسیون تنوع زیستی CBD در وزارتخانه‌های کشاورزی یا نهادهای متولی منابع طبیعی است، برای مثال در کشور برزیل که یکی از غنی‌ترین کشورهای جهان به لحاظ تنوع زیستی است، مدیریت منابع ژنتیکی و اجرای تعهدات کنوانسیون تنوع زیستی در دست وزارت کشاورزی و همراه با وزارت محیط زیست صورت می‌گیرد و این همکاری دو وزارتخانه به گونه‌ای است که وزارت کشاورزی نقش اصلی را در دسترسی به منابع ژنتیکی و برنامه‌های ملی اصلاح نباتات و دام ایفا می‌کند.

وی اضافه کرد: در کشور چین نیز که دارای یکی از بزرگترین ذخایر ژنتیکی جهان است، مدیریت تنوع زیستی و منابع ژنتیکی در اختیار وزارت کشاورزی و توسعه روستایی و همراه با سازمان محیط زیست است.

سرپرست پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران گفت: در کشورهایی که به طور واقعی و عملی به اهمیت تنوع زیستی برای امنیت غذایی و توسعه پایدار پی برده‌اند، وزارت کشاورزی نقش مرکزی در مدیریت علمی و اجرایی منابع زیستی ایفا می‌کند.

وی اذعان داشت: البته این مدیریت بدون همکاری و هماهنگی با نهادهای محیط زیستی معنا ندارد، اما باید تخصص و سابقه عملی در مدیریت منابع طبیعی مورد توجه قرار گیرد.